ثروت ماندگار جهان اسلامدولت سازی کاغذیصلح آمریکایی یا صلح ترامپی؟واقعیت ایرانیان خارج از کشورحضور میدانی روحانیت در جایگاه های مورد نیاز جامعه و حاکمیتارتش مشترک، رویای دست نیافتنیتاریخ از نگاه فردوسیاسلام سیاسیِ بیخطرجهاد تبیین؛ هندسهی معرفتی مقاومتجنگ ۱۲ روزه؛ زلزله استراتژیککارنامه یا سلیقه شخصی؟میراث پهلوانی و معنویتموتور آینده‌ساز انقلابنبرد ایران و آمریکا
صلح واژه‌ای دوست‌داشتنی و ارزشمند است. خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: «الصّلح خیر». حتی کسانی که جنگ‌طلب و ظالم‌اند، گاه خود را مدافع صلح معرفی می‌کنند تا تجاوز و ظلم خود را توجیه کنند. اما آیا صلح آمریکایی و به ویژه صلح ترامپی، معنای واقعی صلح را در بر دارد؟
تجربه تاریخی و سیاست‌های معاصر پاسخ روشن می‌دهد. تجاوز به تاسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، بمباران آن‌ها با بمب‌های سنگین و سپس ادعای ترامپ که «من این تاسیسات را نابود کردم و حالا وقت صلح است!» نمونه‌ای آشکار از تحریف واژه صلح است. صلحی که در عمل، نه امنیت و عدالت، بلکه سلطه و زور را دنبال می‌کند.
برای تحلیل دقیق، باید میان سه بخش جامعه آمریکا تفاوت قائل شد:
۱. ساکنان اصلی آمریکا: بازماندگان بومیان سرخ‌پوست، نسلشان قربانی تجاوز، نسل‌کشی و غارت شد و از حقوق طبیعی خود محروم ماندند.
۲. نسل مهاجر و ساکنان فعلی: افرادی که از اروپا و دیگر کشورها آمده‌اند، اغلب تحت سلطه نظام حاکمه‌اند و حقوقشان پایمال شده است.
۳. هیأت حاکمه آمریکا و همدستان آن‌ها: این نهاد، مظهر واقعی سیاست‌های سلطه‌گرانه است؛ جایی که تجاوز، کودتا، سرکوب ملت‌ها و حمایت از دیکتاتورها شکل می‌گیرد.
بنابراین وقتی از «صلح آمریکایی» سخن گفته می‌شود، مقصود مردم آمریکا نیست، بلکه هیأت حاکمه و سیاست‌های سلطه‌گرانه آن است. در عمل، صلح آمریکایی معنایی جز فریب، حیله‌گری و مشروعیت‌بخشی به ظلم و تباهی ندارد. صلح ترامپی نیز معنایی جز تسلیم در برابر منافع سلطه‌گرانه و باج‌دهی به دشمنان ندارد.
تاریخ، از ویتنام و کره گرفته تا کامبوج، چین، کودتای ۲۸ مرداد ایران، افغانستان و عراق، نشان داده است که شعار دموکراسی و صلح، گاه پوششی برای سیاست‌های سلطه‌گرانه است. حمایت آمریکا از دیکتاتورها، کودتاها، و جنگ‌های منطقه‌ای، نمونه‌های واضح این تحریف ارزش‌هاست.
در دوران ریاست جمهوری ترامپ، ماهیت صلح آمریکایی بیش از پیش آشکار شد: حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل در کشتار غزه، ارسال بمب و تجهیزات نظامی، تحریم‌های اقتصادی علیه ایران، بمباران سایت‌های هسته‌ای و تهدید مستقیم امنیت ملی کشورها، همه گواهی بر آن است که صلح آمریکایی و ترامپی نه تحقق عدالت، بلکه ابزار سلطه و فشار بر دیگر ملت‌هاست.
صلح واقعی، آن است که عدالت، استقلال و حقوق ملت‌ها را محترم بشمارد، نه آنکه زورگویی و فریبکاری را مشروع جلوه دهد. مقابله با سیاست‌های سلطه‌گرانه آمریکا نیازمند هوشیاری، تدبیر و سیاستی متوازن است. همان‌طور که جمهوری اسلامی ایران در جنگ ۱۲ روزه با اقتدار و هوشمندی عمل کرد، ملت‌ها باید در برابر تحریف ارزش‌ها با دقت و آگاهی ایستادگی کنند.
صلح آمریکایی و صلح ترامپی، نمونه‌ای برجسته از تحریف ارزش‌هاست؛ هشدار روشنی برای کسانی که هنوز گمان می‌کنند هر جا سخن از صلح باشد، معنای آن عدالت و امنیت است.
دیدگاهتان را بنویسید