دولت سازی کاغذی

از روزی که فلسطین به اشغال درآمد، غرب همواره میان دو نقش متناقض سرگردان بوده است: شریک راهبردی رژیم صهیونیستی و مدعی عدالت‌خواهی در عرصه‌ی بین‌الملل. این دوگانگی امروز بار دیگر در قالب اقدامی نمایشی آشکار شده است؛ اعلام شناسایی «دولت فلسطین» از سوی چند کشور اروپایی. حرکتی که بیش از آن‌که راهی به سوی آزادی بگشاید، تلاشی است برای بازتعریف بحران به شکلی بی‌خطر برای اسرائیل.

اگرچه در ظاهر چنین تصمیمی می‌تواند نشانه‌ای از حمایت از مردم فلسطین جلوه کند، اما واقعیت چیز دیگری است. کشوری که غرب آن را به رسمیت می‌شناسد، فاقد عناصر بنیادین حاکمیت است: نه مرزهای واقعی دارد، نه ارتش، نه استقلال، و نه حتی حق مقاومت. این تصویر، بیشتر به یک «دولت‌سازی خیالی» می‌ماند که هدف اصلی‌اش انحراف افکار عمومی از جنایات جاری در غزه است.

زمان‌بندی این اقدام، خود گویای همه‌چیز است. درست در لحظه‌ای که مقاومت فلسطین به اوج اعتبار تاریخی خود رسیده، هنگامی که نسل‌کشی در غزه بر وجدان جهانی سنگینی می‌کند و خشم افکار عمومی سراسر دنیا متوجه اسرائیل است، ناگهان غرب با ژستی انسان‌دوستانه وارد صحنه می‌شود. این شناسایی، نه نشانه‌ی شجاعت سیاسی، بلکه ترفندی برای مهار موج همبستگی جهانی با فلسطین است؛ تاکتیکی برای جایگزین کردن مقاومت میدانی با مذاکرات بی‌ثمر.

باید پذیرفت که این دولت کاغذی، بیش از آن‌که به فلسطین خدمت کند، برای رژیم صهیونیستی کارکرد دارد. زیرا در چنین چارچوبی، مسئله‌ی فلسطین از آرمان آزادی و بازگشت آوارگان، به پرونده‌ای دیپلماتیک فروکاسته می‌شود که مدیریت آن به دست همان قدرت‌هایی است که خود بانی اشغال بوده‌اند. این، در حقیقت نه گامی به سوی عدالت، بلکه کوششی است برای محو تدریجی روایت مقاومت.

اما تاریخ بارها نشان داده است که ملت‌ها با اراده و ایستادگی خود آزاد می‌شوند، نه با بخشش قدرت‌های استعماری. آنچه امروز فلسطین را زنده نگاه داشته، خون شهیدان، صبر خانواده‌های مقاوم و ایمان نسلی است که در برابر محاصره و بمباران عقب ننشسته است. حقیقت این است که آزادی، در میدان مقاومت رقم می‌خورد، نه در بیانیه‌های نمایشی اروپا.

به همین دلیل، شناسایی سیاسی بدون پشتوانه‌ی عملی، نه تنها کمکی به ملت فلسطین نمی‌کند، بلکه ابزار تازه‌ای برای تداوم اشغال است. غرب اگر راست می‌گوید، باید روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع کند، صادرات سلاح به تل‌آویو را متوقف سازد و در برابر نسل‌کشی بایستد. وگرنه هر حرکت دیگری چیزی جز سیاست دوگانه و تکرار همان بازی کهنه‌ی بزک اشغال نخواهد بود.